نقش روابط بین شرکتی در یادگیری شرکتی و ایجاد نوآوری باز در شرکت‌های کوچک و متوسط

یکی از ملزومات عملکرد موفق  شرکت­های کوچک و متوسط در دنیای رقابتی امروز داشتن نوآوری و ایجاد روحیه‌ی یادگیری سازمانی است. از این‌رو، هدف از این مطالعه بررسی مدل رابطه‌ای بین متغیرهای ارتباطی، یادگیری بین سازمانی و درنهایت ایجاد نوآوری باز در شرکت‌های کوچک و متوسط استان تهران می‌باشد، به‌طوری‌که بتواند روابط بین متغیرها و ضریب اهمیت آنها را بررسی کند. این تحقیق از نوع کاربردی و به لحاظ روش تحقیق از شاخه توصیفی- همبستگی می‌باشد. جامعه‌ی آماری مطالعه مدیران کسب‌وکارهای کوچک و متوسط است، که با توجه به گستره‌ی جغرافیایی، شهر تهران و محدوده‌ی آن به‌عنوان جامعه‌ی هدف انتخاب و با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی 99 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شد. از این‌رو برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی تاییدی و آزمون‌های همبستگی استفاده شده است. نتایج به‌دست آمده نشان می­دهد که پدیده‌ی اعتماد بین شرکت‌ها به‌عنوان مهم‌ترین عامل شکل‌گیری ارتباطات بین شرکتی با به‌دست آوردن دانش در فرایند یادگیری بین سازمانی رابطه­ی معنا‌دار مثبتی دارد و نیز ارتباطات بین شرکتی نقش معناداری را در فرایند ایجاد نوآوری باز در شرکت‌های کوچک و متوسط ایفا می‌کند.